Καμιά φορά σκέφτομαι αν θυμηθείς πως είναι ο έρωτας, μπορεί να σε θυμηθεί κι αυτός?

Τελικά είναι ωραίο να είσαι ερωτευμένος? Μάλλον αξίζει να το ζήσεις ακόμα και για τις μικρές ελάχιστες απολαύσεις του ή απογοητεύσεις του? Ο πόνος που σου φέρνει όταν δεν υπάρχει αντίκρισμα είναι σίγουρα από τους μεγαλύτερους πόνους που μπορεί να ζήσει μια ψυχή γιατι ξυπνάει ότι σε φοβίζει και ότι αποφεύγεις να περάσεις.
Αρχικά είναι ωραίο να σε κοιτάζει κάποιος και να σου αρέσει , σε βγάζει από το αφηρημένο βλέμμα σου και τη βαρεμάρα σου, σε κολακεύει .Όταν πλησιάσει πιο κοντά και βλέπεις ότι σε γουστάρει έχεις ήδη ερωτευθεί επειδή σε ερωτεύθηκαν. Στην αρχή νοιώθεις αμηχανία. Αναλόγως του χαρακτήρα σου βάζεις μπροστά ότι άμυνα έχεις η δεν βάζεις καμία, νοιώθεις μια τρομερή αμηχανία,η καρδιά σου χτυπάει, τα χέρια σου τρέμουν και μπορεί να κοκκινίσεις. Μπερδεύεις τα λόγια σου και ξεχνάς όλο το πλούσιο λεξιλόγιο που μπορεί να έχεις, δεν ξέρεις τι να πεις και απλά απαντάς , οι πιο καλοί χρησιμοποιούν τον αυτοσαρκασμό αλλά και αυτός δεν πιάνει κάτι φορές για τι ξεροκαταπίνεις και γενικώς τα χάνεις. Αφού έρθεις στα συγκαλά σου αρχίζεις και ανακτάς την αυτοπεποίθηση σου και κάνεις κανένα καλαμπούρι και ξεκινάς και λες όλη σου τη ζωή χωρίς να σε έχουν ρωτήσει καν. Αφού κάτσει το πράγμα και συνεχιστεί και έχεις ερωτευθεί πια νιώθεις πολύ χαρούμενος, γελάς γενικώς και σου φαίνονται όλα ωραία, δείχνεις γενικώς ένας πιο υγιής ανθρωπος. Αρχίζεις και βλέπεις τον άλλον παντού , στα ρούχα της βιτρίνας, στις διαφημίσεις και σίγουρα όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα για την περίπτωση σου.
Ξέρεις όμως πότε είσαι πραγματικά ερωτευμένος? όταν είσαι μέσα σε πλήθος και διακρίνεις ακόμα και να μη φαίνεται τη φιγούρα του άλλου, όταν νοιώθεις ότι θέλεις να μπει μέσα στον άλλον μέσα στο σώμα του μέσα στο κορμί .